Choć na wielu polach profesja psychologa i psychiatry łączy się, to zawody te nie są ze sobą tożsame. Jakie są podstawowe różnice między nimi oraz z jakimi problemami można zgłaszać się do tych specjalistów?
Psychologiem jest osoba, która ukończyła trwające 5 lat studia magisterskie i uzyskała tytuł w tej dziedzinie. Po zakończeniu edukacji, absolwent kierunku może zajmować się m.in.:
Dodatkowo w zawodzie tym są liczne specjalizacje co sprawia, że różni psychologowie mogą skupiać się na zgoła odmiennych problemach. Przykłady takich specjalizacji to m.in. psychologia biznesu, sądowa lub kliniczna.
W przeciwieństwie do psychiatry, psycholog nie może przepisywać leków.
Ścieżka aby zostać psychiatrą jest zgoła odmienna. Osoba, która chce wykonywać ten zawód musi najpierw ukończyć sześcioletnie studia medyczne. Kolejnym ważnym etapem jest odbycie specjalizacyjnego stażu, właśnie w zakresie psychiatrii. Sama specjalizacja trwa przez okres około pięciu lat i skupia się zarówno na teorii, jak i praktyce. Dopiero po pomyślnym przejściu tych etapów, możliwe jest wykonywanie zawodu psychiatry.
Dzięki ukończeniu kierunku lekarskiego, psychiatra może więc przepisywać leki na różnego rodzaju zaburzenia psychiczne. Jest to kluczowa różnica w porównaniu z psychologami niemającymi takiej możliwości.
Często pacjentowi trudno ocenić, czy jego problem będzie wymagał farmakoterapii, czy może w danej sytuacji to raczej pomoc psychologa będzie wystarczająca. Oceni to jednak specjalista podczas pierwszej konsultacji.
Nierzadko też zdarza się, że pacjenci korzystają zarówno z pomocy psychiatry (najczęściej by uzyskać właśnie receptę na leki), jak i częstszych konsultacji psychologicznych. Dzięki temu terapia jest wieloaspektowa i leczenie staje się bardzo kompleksowe.
Jak widać różnice między psychologiem a psychiatrą są znaczące. Nie powinno się więc mylić tych profesji, pomimo tego, że w obydwu przypadkach chodzi o zdrowie psychiczne człowieka.